EEN BED

NOOIT MEER, nooit meer kruip ik in een tentje. De laatste camping was te goor voor woorden. Gelukkig was het droog en was het eten onder een sterrenhemel werkelijk een feest. Maar.... toch maar niet meer.
De tenten moeten spin en span opgeleverd worden en Jesse controleert ze voor ze de zakken ingaan. De koelboxen moeten schoongemaakt worden en alles moet schoon in de aanhanger. Bij sommige dames mogen de handen weer niet vuil worden. Het zijn weer dezelfden die tillen en slepen. Het gaat allemaal sneller dan gepland. Op naar een BED en schone DOUCHE. Al vrij snel belanden we in de bewoonde wereld. Maar eerlijk gezegd, yosemite had iets, het was er prachtig. Soort van Oostenrijk maar dan op zijn Amerikaans groter:-)
Voor San Francisco belanden we in de file, dat op een vijf baans weg. Dan ineens is ie er, de Golden Gate. Ik moet mezelf even knijpen, ik ben echt in San Francisco. We worden afgezet en lopen er over heen. Wonderlijk, volgens mij kijk ik als een kind in een speelgoed winkel. Door een verstopte stad rijden we naar het hotel. Onze kamer, waaaaah, twee luxe grote bedden, een schone douche, een grote spiegel met ruimte om je make up spullen op te zetten. Eerst pakken we onze tassen uit om die dan weer te herpakken, maar dan georganiseerder. Gaan uitgebreid douchen, m'n witte handdoek wordt zwart als ik m'n voeten afdroog.
Bij het hotel zit een eetmogelijkheid. We bestellen ons eten, proosten met een biertje en een wijntje op het feit dat we nu heerlijk groepsloos zijn, lekker rustig met z'n 2en, geen gezeur. Kennelijk is m'n geluk voor de dag op, want daar komen er vijf van de groep binnen lopen. Tja je kan niet en een schoon bed en rustig eten hebben:-). Ze gaan aan een andere tafel zitten en wij eten rustig door. Als we in ons bed ploffen, is het ook gelijk klaar, het licht is uit. Net als bijna deze groepsreis. Ik vlieg donderdag voor vijf dagen naar New York, heerlijk, alleen.